Aniukowe Pisadło

Trzy miesiące temu dopadła mnie migrena. Jak to z migrenami bywa, dopadają w najmniej odpowiednim momencie. Moja wybrała sobie noc po spektakularnej wizycie na pogotowiu z dziecka pociętą we wszystkie strony dłonią, po założonych sześciu szwach i w przeddzień wylotu tegoż dziecka na wakacje do Kolorado. Po kilku godzinach spędzonych z głową w muszli klozetowej, na kolanach doczołgałam się raniuteńko na pogotowie po takie co to ogień w pochwie rozpalają. Półprzytomna dowiozłam dzieci na lotnisku gdzie padłam i przespałam dwie godziny na ławce obok jakiegoś bezdomnego. Naraziłam siebie na zejście na serce z powodu sinych leków przeciwbólowych, a moje dzieci na niechybną śmierci prowadząc samochód w stanie silnego upojenia tymiż lekami. Postanowiłam sobie wtedy, że tak marnie to ja z tego padołu nie zejdę. Jak już to z przytupem i wolna od bólu głowy.

Leki, które według lekarza pogotowia są kilkadziesiąt razy silniejsze od morfiny wprawdzie działają niezawodnie, ale jeszcze chwila, jeszcze moment i będę w pierwszej dziesiątce do przeszczepu wątroby. Wszelkie domowe sposoby na migrenę, jak unikanie stresu, rezygnacja z alkoholu, spożywanie moczu i zwis głową w dół, odpadają. Poradził mi ktoś akupunkturę. I to nie u byle kogo. U samej gwiazdy akupunktury lokalnej, pierwszego żonglera igłami Nowej Anglii, mistrza przywracania równowagi w organizmie i dysponenta pozytywną energią. U kilku bawarskich cudotwórców już byłam i albo przeszkodą był język, albo mój cynizm, bo nic nie wyczarowali. Na nic było masowanie kropelką oleju z jagody z krzaka pod starym dębem, nacieranie skroni ziemią spod krzyża na rozstaju dróg, czy chłosty badylkiem urwanym bladym świtem. O taką samą bezskuteczność podejrzewałam igłodźganie. Jednakże się zdecydowałam. Ból fizyczny miesza zmysły…

Jako że mistrz akupunktury cenił się bardzo wysoko, a ja nerkę na sprzedaż hoduję w innym celu, wyczaiłam gościa na Grouponie i wykupiłam spotkania trzy za cenę jednego. Od drzwi mnie mistrzunio poinformował, że trzy spotkania to psu na budę, że to dopiero początek, że nie jest czarodziejem i takie tam. To oszust jeden, pomyślałam, chce mnie tutaj starymi, mało już skutecznymi strategiami marketingu omamić, a ja to nawet jakiś dyplom z praw konsumenta posiadam. Wrażenia na mnie nie zrobił. Amerykańsko miły, że akcentcik mam słodki, że sam ma prababkę z Polski, gdzieś spod krakał czy coś, że pierogies to on łyżkami i że Wałęsa, papież i wódka. Nadźgał mnie i powiedział, że mogę zasnąć. U lekarza nigdy nie zasnęłam i nie zasnę. Tak pomyślałam i obudził mnie szturchnięciem mistrz po trzydziestu minutach najdłuższego snu w moim życiu. Przyśniło mi się całe moje życie, rozwiązałam problemy, rozwikłałam dylematy i zwizualizowałam cele. Tydzień później nakłuwa mi twarz. Wątpię, że pomoże na migrenę i zatoki. Nic nie pomaga przecież. A pomogło. Miesiąc bez bólu głowy. Nie mogę uwierzyć. Kilka dni temu lecę do cudotwórcy z wyzwaniem. Łokieć mi nawala. Przeforsowałam Chodakowską, ortopeda mówi, że z moimi stawami to już tak będzie. Goi się miesiącami, nie podnosić, nie nadwyrężać, najlepiej przyzwyczaić się, że ręki nie ma. Gość od igieł mówi, że spróbuje. Nakłuwa mi kolano mimo, że boli łokieć. Od dwóch dni ręka jak nowa. Nie boli nic, nie uwiera, nie ciśnie. Nerkę zastawiłam w lombardzie i idę w poniedziałek. Tyle rzeczy do remontu. Płaskostopie, małe piersi, zmarszczki nie zawsze od śmiechu, zanikająca pamięć i skłonności do robienia głupot. Co wybrać?