Dzisiaj wyjątkowo po angielsku. Obie książki, o których piszę mam po angielsku, poza uważam, że moi anglojęzyczni znajomi powini je przeczytać więc dziś trochę dla nich. Książka “I can’t wait” jest przetłumaczona na język polski – “A ja czekam” – gorąco polecam! A poza tym, piszę na poziomie gimnazjalisty, więc więc większość z was zrozumie!

I don’t remember who recommended “The Enemy – A Book About Peace” to me, but after researching the authors of that book, I found an amazing book by the same two authors – “I Can’t Wait”.

The Swiss-born, French-speaking author of award winning children’s books, Davide Cali has put in a very few words the sense and the meaning of life, the past and the future, the happiness and the sadness of human existence. “I Can’t Wait” is an innovative, intriguing and wonderful book for all readers and all thinkers. In short this is a book to read, to think about and to talk with your kids about. It is also a book to look at and look and look…Serge Bloch – an outstanding illustrator did an incredible job adding life and color to Cali’s words. The black and white drawings are simple and clear but one thing that Bloch added to his drawings – a red thread – made the drawings meaningful and telling. In one picture, the red thread is a bow in a mother’s hair, in another, it is an umbilical cord, a telephone line or a good bye wave. It symbolizes a bond between two people, happiness, anger and death. One of the best books I have ever seen!

You can enjoy the same Bloch-Cali duo, the same simplicity, the same multilevel approach, the same depth in their other book “The Enemy”. It is, as promised by the authors, a book about peace. It shows two soldiers standing, sleeping, being hungry, angry and sad. It shows two soldiers hating each other and plotting each other’s death until they get to know each other’s foxholes. They both have families, loved ones waiting for them, they both hate the war and want it to be over. Every military child should read this book but not only…every child should read this book and every parent should read this book. It is not only about real war, it is about the hatred, antagonism and hostility that we see and experience in civilian life. And maybe it is just enough to check out the perspective from the other person’s foxhole.

Dzisiaj kontrowersyjnie! Kilka lat temu na rynku polskim pojawiło się kilka pozycji szwedzkiej pisarki i pedagog, które od razu wzbudziły mieszane uczucia w sercach rodziców. Każde z nas na tematy trudne rozmawia z dziećmi – taką mam nadzieję… ale żeby tak od razu na czynniki pierwsze rozbierać najbardziej intymne sfery życia? Pernilla Stalfelt opisuje życie bez filtrów, bez tematów tabu i bez zbędnego, według mnie, przekonania, że dzieci nie dadzą rady zrozumieć tego, czy owego tematu. Na Małą Książkę o Kupie w naszym domu było już trochę za późno – zainteresowanie fekaliami zniknęło bezpowrotnie…mam nadzieję. Zakupiłam natomiast Małą Książkę o Miłość i Małą książkę o Śmierci. Z książki o miłości dowiadujemy się o miłości do rodziców, do psa, do Boga, o miłości kobiety do mężczyzny czy kobiety do kobiety. Tekst jest prosty, z poczuciem humoru ale nie głupawy pod warunkiem, że czytamy go z dziećmi. Rysunki, również autorstwa pani Stalfelt są bardzo wyraziste i jednoznaczne, jak na przykład rysunek przedstawiający miłość fizyczną, z którego to rysunku moje dzieci zapamiętały zbyt zarośnięte łono kobiety. Z książki o śmierci dowiadujemy się co się dzieje z ciałem po śmierci, jak można powspominać zmarłego i czy można dostać kartkę pocztową od zmarłej cioci Krysi. Słyszałam krytykę, że książka ta nie traktuje śmierci poważnie. Gdyby ją tylko przeczytać i odłożyć na półkę, można by zgodzić się z tą opinią. Moim zdaniem chodzi o to, żeby te książki zapoczątkowały poważne i może czasem mniej poważne rozmowy z dzieckiem. Tak jak nie uchronimy się od miłości, nie uchronimy ani siebie ani dzieci od śmierci…czasem może być strasznie, smutno, przerażająco a czasem śmiesznie…ja jestem za!

P.S. Ela z Dwujęzyczności dodała jeszcze kilka innych książeczek bez filtrów. O, tutaj zapraszam!

Chyba nikogo nie trzeba przekonywać do książek Dr. Seussa. To znakomite czytadła! Absurdalnie śmiesznie, wielopoziomowe – i dla dzieci i dla dorosłych, znakomicie nadają się do nauki czytania i wymowy po angielsku, można je czytać w kółko i wciąż śmieszą i bawią. Mamy kilka innych kolekcji książkowych ale Sandra Boynton i Dr Seuss zajmują najwięcej centymetrów kwadratowych naszej półki z książkami. Trochę sceptycznie podeszłam do polskiej wersji „Green Eggs and Ham” ale tylko do momentu, kiedy zobaczyłam kto ją tłumaczył. Tłumaczenie Stanisława Barańczaka jest wspaniałe! Kto zna te książki wie, że te książki są prawie niemożliwe do przetłumaczenia. A panu Barańczakowi się udało. Polecam wszystkim, dużym i małym! Ja łyżkami mogłabym jeść! Z tego co wiem, jest jeszcze pięć innych książek Dr Seussa przetłumaczonych na język polski. Pewnie zakupię je wszystkie!

Do tego tytułu podchodzę też trochę sentymentalnie. Pewnego dnia wyguglowałam „Dr. Seuss po polsku” i trafiłam na blog Anety i tak poznałam wszystkie wspaniałe, dwujęzyczne, internetowe mamy!

„W Białymstoku żonę coś zakłuło w boku. Mąż jej zrobił okład z lnu i ułożył ją do snu.”

Z zazdrości mam ochotę w ogóle nie pisać o tej książce. Z zazdrości, że to nie ja wymyśliłam te rymowanki. Pani Eliza Piotrowska i ja mamy wiele wspólnego jeśli chodzi o proste, śmieszne i czasem kompletnie zwariowane rymowanki. „Książeczka Wycieczka” jej autorstwa to zbiór króciutkich, totalnie od czapy wierszyków o dużych i małych miastach i miasteczkach w Polsce. Starokrzepic nie ma ale się nie dziwię, jak tu coś dobrego napisać kiedy nazwa ma pięć sylab ale jest o Częstochowie, Opolu, Koluszkach i Lądku Zdroju. Moje dzieciaki uwielbiały te wierszyki. Do tej pory zresztą Kasia, której pamięci nie jeden słoń mógłby pozazdrościć, wyrecytuje coś o Kutnie czy Krakowie.

„Czesał czyżyk czarny koczek, czyszcząc w koczku każdy loczek. Po czym przykrył koczek toczkiem lecz część loczków wyszła boczkiem” – Wierszyki Łamiące Języki autorstwa Małgorzaty Strzałkowskiej.

Jeśli macie dość waszych dzieci i chcielibyście połamać im języki ze złości, ten i inne wierszyki na pewno wam w tym pomogą! Przeczytane, języki połamane i bardzo polecamy!

Kolejna książeczka z naszej półki to “Najwyższa Góra Świata” Anny Onichimowskiej. Są to dość krótkie opowiadania – w sam raz na jedno poczytanie! Każde opowiadanie jest o innym dziecku i o jakimś problemie życiowym. My jesteśmy po kilku opowiadaniach i ja jestem zachwycona! Ładny język, nie za łatwy ale też do zrozumienia dla każdego dziecka. Pierwsze opowiadanie było o śmieci babci, drugie o miłości do zwierzaka, a trzecie o rozstaniu, rozdarciu między miłością do dziadka a tęsknotą za rodzicami za daleką granicą. Kiedyś miałam takie podobne opowiadania, ale były bardziej jawno-psychologiczne (Kaśka od razu zczaiła, że coś tam chcę przemycić), te są po prostu opowiastkami o dzieciach ale delikatnie opowiadają o tym jak -boli, jak się kocha, jak tęskni…Polecam!